بررسی ایمونوهیستوشیمی آدنوم های هیپوفیز و مقایسه آن با تظاهرات بالینی در ۱۰۲ نمونه بلوک پارافینی

طبقه بندی معمولی آدنوم های هیپوفیز برای تعیین نوع سلول های آدنوم هیپوفیز و عمل کرد آن ها کافی نبوده و گاهی عدم تطابق بالینی با نوع سلول های مترشحه مشاهده می شود. علاوه بر آن در بعضی از آدنوم های هیپوفیز میزان ترشح در خون بسیار کم بوده و سطح خونی هورمون غیرقابل تشخیص می باشد. هدف اصلی در این مطالعه تعیین نوع ترشح سلول ها در آدنوم های هیپوفیز براساس رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی و سپس مقایسه آن با علائم بالینی بیمار بوده است. هم چنین مقایسه ای بین طبقه بندی، براساس ایمونوهیستوشیمی و طبقه بندی مورفولوژی(رنگ آمیزی هماتوکسیلن ائوزین) انجام گردید. در این مطالعه 102 بلوک پارافینی با تشخیص آدنوم هیپوفیز که دارای شاخص هورمونی lh، gh، prl، acth، tsh، fsh بودند و با روش ایمونوپراکسیداز رنگ آمیزی شدند و علائم بالینی بیماران نیز از پرونده های آن ها استخراج گردید. سپس نتایج مورد مقایسه قرار گرفت. محدوده سنی بیماران 10 تا 67 سال(میانگین 25/39) و نسبت زن به مرد 10 به 7 بود. بیست وشش ونیم درصد آدنوم ها غیر عمل کردی، 7/14% تولید کننده gh، 8/0% تولید کننده prl، 9/4% تولید کننده acth، 2% تولید کننده tsh و 1/48% تولید کننده چند هورمون بوده اند. بین آدنوم های اسیدوفیل با ترشح prl و gh و نیز آدنوم های بازوفیل با ترشح acth و آدنوم های کروموفوب با ترشح prl و gh، ارتباط معنی دار آماری وجود داشت(05/0p<) و در سایر موارد ارتباطی مشاهده نشد. به عنوان نتیجه گیری کلی می توان گفت از آن جا که در موارد زیادی از آدنوم های هیپوفیز، رابطه معنی داری بین نوع هورمون های مترشحه با نوع مورفولوژیک آدنوم در رنگ آمیزی هماتوکسیلین ـ ائوزین وجود نداشت، به نظر می رسد رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی برای تقسیم بندی آدنوم ها به عنوان یک راهنمای مهم در تشخیص صحیح و درمان مناسب ضروری باشد.